Türk tarihinin acı sayfalarının birinin daha yıl dönümü.
Yıl: 1992, 25 Şubat’ı 26 Şubat’a bağlayan gece…
Bölgedeki Rus alayı desteği ile önce giriş ve çıkışları kapatarak çepeçevre kuşatılan Azerbaycan’ın dağlık Karabağ bölgesindeki Hocalı kasabasında gözü dönmüş, kana susamış Ermeni çeteleri tarafından gerçekleştirilen…
Birazcık vicdanı olan ve kendisini insan olarak addeden hiç kimsenin yapılan mezalim ve katliam karşısında yüreğinden ağlamaması mümkün olmayan aleni bir soykırım ve katliamın yıldönümü bugün…
Çocuk, kadın, yaşlı yüzlerce insan katledilmiş, yüzlerce insan yaralanmış, binlerce insan esir alınmıştı o gece. Cesetlerin birçoğunun yakıldığı, gözlerinin oyulduğu başlarının kesildiği bir gece… Şu an parmaklarımın klavyede gezinirken bile titrediğini hissettiğim bir an... Çünkü bu vahşeti ne dinlemeye, ne yazmaya ne kaydedilen görüntüleri izlemeye hiçbir yürek dayanmaz.
Nasıl dayansın ki!..
Çeyrek asır geçmesine rağmen unutamadığımız, belki de unutmak istemediğimiz acıların sürekli tazelendiği o katliama yürek nasıl dayansın ki!..
HOCALI şehitlerimizi bir kere daha rahmetle anarken, çok sevdiğim bir öğüdü buradan paylaşmak istiyorum:
Oğul sakın kül etme bizden kalan sözleri,
Kavuracak alev ol Türk’e düşman gözleri,
Tarihini bil, ırkını tanı
UNUTMA!
Dünyalara bedeldir bir damla Türk kanı