Nokta25 / Erzurum'da halk arasında "Ağır Bakım" olarak bilinen 55'inci Bakım Merkezi Komutanlığı, büyük bir problemle karşı karşıya!.. Tarihi geçmişi yıllar öncesine dayanan fabrika, savunma sanayi açısından taşıdığı önem kadar, Erzurum ekonomisi için de vazgeçilemez bir konumda bulunan Ağır Bakım, ihtiyaca mukabil personel alınmıyor oluşu sebebiyle önümüzdeki birkaç yıl içerisinde kapanma tehlikesiyle bile karşı karşıya kalabilecek duruma geldi. Konuyu gündeme taşıyan Harb-İş Sendikası Erzurum Şube Başkanı Sefa Yılmaz, kurumdan emekli olan her 5 kişiye mukabil ancak 1 yeni personel alınabildiğine vurgu yaparak, "Tecrübeli personeller emekli oluyor, ancak yerleri doldurulmuyor. Böyle giderse Erzurum'un neredeyse tarihine adını yazdırmış olan bu kurumu kaybedebiliriz" dedi.
Sefa Akyüz, Erzurum siyasetçilerine çağrıda bulunarak, gerekli adımların bir an önce atılması çağrısında bulundu. Erzurum'da günlük olarak yayınlanan YENİGÜN Gazetesi'ndeki söyleşisinde Akyüz, Erzurum'daki Ağır Bakım'ın geçmişiyle ilgili olarak bilgiler de verdi.
İşte YENİGÜN'deki o söyleşiden Erzurum Ağır Bakım:
Bu haftaki söyleşi konuğumuz olan Türk Harb-İş Sendikası (Türkiye Harb Sanayi ve Yardımcı İşkolları İşçileri Sendikası) Erzurum Şube Başkanı Sefa Yılmaz, Erzurum’da bulunan 55’inci Bakım Merkezi Komutanlığı’nın, halkı dilinde Ağırbakım’ın gün be gün eridiğini belirtti. Erzurumlu siyasi ve bürokratların Erzurum ekonomisine büyük katkılar sağlayan 55’inci Bakım Merkezi’ne sahip çıkması gerektiğini belirten Yılmaz, Türkiye’de ve Dünya’daki savunma sektörünü, Erzurum’daki askeri iş yerlerini, faaliyetlerini ve sıkıntılarını anlattı.
Erzurum Ağırbakım ağır ağır eriyor
Erzurum’daki askeri işyerlerinin tarihçesi nedir ve nasıldır?
- Osmanlı Devleti son zamanlarında Rus yayılmacılığına karşı doğuda ve balkanlarda özellikle Erzurum da kışla ve tabya yaparak tedbirler almaya çalışmıştır. Firdevsoğlu kışlası da bu tedbirler doğrultusunda Erzurum Valisi Müşir Mustafa Paşa tarafından 1875 yılında yaptırılmış ve adını da arsayı bağışlayan ailenin adını alarak Firdevsoğlu kışlası olmuştur. Kışla tarih içinde “süvari kışlası” ve “Topçu Kışlası” olarak, ayrıca 1877-78 Osmanlı Rus savaşında da (93 harbinde) Gazi Ahmet Muhtar Paşa tarafından karargâh olarak kullanılmıştır.
Erzurum silah fabrikasının temeli 1920 yılında, Türk ordusunun Kars ve Gümrü civarına yönelik ileri harekâtından sonra atıldı. Gümrü ve Kars'taki onarım evlerinden alınan Ruslara ait makine ve tezgahlar, kolordu komutanı Kazım Karabekir Paşanın gayretiyle Erzurum a getirilerek, Firdevsoğlu kışlasının bir köşesinde çekirdek bir atölye oluşturulmuş ve böylece “iş ocağı” adıyla bir tamir atölyesi kurulmuştur. İş ocağı kurulurken kışlanın bir kısmında 20. Topçu Taburu ikamet etmekteydi. Kışlanın bir köşesinde ise küçük bir atölye olarak iş ocağı açılmıştı. İş ocağı atölyesinde şark cephesindeki kıtalardan toplatılan kamacı ve tüfekçi ustalar ve bazı sanat erbabı askerler çalıştırılarak ufak tefek tamirata başlanmış ve çalışma dönemine girmiştir. İlk çalışmalarda bir taraftan silah onarımı yapılırken diğer taraftan İngiliz fişekleri Türk silahlarına uygun hale dönüştürülüyordu. Ayrıca atölyeye alınan kadınlar tarafından iplik imal edilerek ordunun giyim eşyası karşılanmaya çalışılmış, birde saraçhane kurulmuştur.
Doğu Anadolu bölgesinde Birinci Dünya Savaşı nedeniyle yetim ve kimsesiz kalan çocuklar 1919 da Kazım Karabekir Paşa tarafından toplattırılarak, iş ocağında açılan “çıraklık okulu”na alınmışlardır. Bunlar ordudan temin edilen işlerle, beş subayın nezaretinde hem teorik, hem pratik bilgiler almaktaydı. Erzurum Firdevsoğlu Kışlası'ndaki kurumun adı olan “iş Ocağı” 1923 te “Erzurum Esliha Tamirhanesi” adını alarak 1938 yılına kadar faaliyetlerini sürdürmüş, bu yıldan sonra “silah fabrikası” haline getirilmiştir. Ancak Erzurum halkının zihninde uzun süre “iş ocağı” olarak kalmıştır. 1923 yılında Esliha tamirhanesi adıyla Milli müdafaa vekâleti Harbiye Fabrikaları müdüriyetine bağlandıktan sonra tamirhaneye gereken sanatkârlar Ankara’dan gönderilmiş ve Erzurum’daki sanatkârlar da bu müesseseye alınmışlardır. Çırak mektebinden buraya yüz kadar çocuk ayrılarak eğitime başlandı. Burada aynı zamanda otomobil tamiri ve şoförlük eğitimi de veriliyordu. Burada birde kuyumculuk şubesi vardı. Aynı günlerde çırak mektebi lağvedilerek, öğrencilerin bir kısmı İstanbul sanat mektebine bir kısmı darüleytama verilmiştir. 1938 yılında silah fabrikası haline getirilen iş yeri bünyesinde çıraklık mektebi tekrar açılarak 1943 yılına kadar talebe yetiştirmiştir.
1950 yılında fabrikanın adı “Ağır Bakım Tamir Fabrikası” olarak değişmiş, 1956 yılında bünyesinde çıraklık okulu tekrar faaliyete geçirilerek yeniden çekirdekten usta yetiştirilmeye başlanmış, 1969 yılına kadar bu okul devam etmiş sonra talebeler sanat okuluna nakledilmiştir. Bu arada fabrika “1021 inci Ordu Donatım Ağır Bakım Tamir Fabrikası” adını almış ve çatısı da kiremitli hale getirilmiştir. 1972 yılında tekrar isim değiştirilerek “Ağır Bakım Tamir Fabrikası” adını almıştır. Fabrika 1982 yılında Dadaşköy yolu üzerindeki şehit er Ahmet ÖĞCÜ kışlasına taşınmış olup, bugün aynı kışlada 55. Bakım Merkezi Komutanlığı olarak faaliyetlerini sürdürmektedir.
Bahsettiğiniz silah fabrikasının Erzurum’da sosyal ve kültürel faaliyetler olarak katkısı oldu mu?
- Erzurum un yakın siyasi tarihinde önemli izler bırakan 1925 deki şapka olayının ardından Erzurum barı yasaklanmıştı. Hadiseden hemen sonra polis müdürü Tevfik Bey, barın halkı isyana teşvik ettiğini ileri sürerek böyle bir uygulamayı başlatmıştı. Hâlbuki bar, Erzurum halkının en köklü kültür unsurlarından olan, halkı birleştirip eğlendiren ve Milli duygularını coşturan bir oyundu. Yasak 6 ay devam etti. O günlerde halkın tek eğlence ve tesellisi olabilecek bu oyunun yok olmak üzere olduğunu gören Askeri Silah Fabrikası Müdürü İhsan YAVUZER her şeyi göze alarak, 30 Ağustos 1926 günü hükümet meydanında yapılan tören sırasında, daha önce hazırladığı davul ve zurnacıyı meydanın ortasına getirerek çaldırmaya başladı. Meydana toplanmış olan Erzurumlular, hüzünle karışık bir şaşkınlıkla olanları seyrediyor, fakat bar oynamaya kimse cesaret edemiyordu. Bunun üzerine İhsan Bey birkaç Dadaşı ellerinden tutarak korkmadan oynamalarını istedi. Kendisi de başlarına geçti ve böylece bar başladı. Altı ay devam eden korkunç kâbus bitmişti. Halkın hislerine tercüman olan İhsan Bey, o günün gece yarısına kadar Askeri Silah Fabrikasının önünde bar oyununu devam ettirmişti. Bu olay Silah Fabrikasının Erzurum un Kültür hayatına olan katkısının tarihi bir örneğidir.
Erzurum’da ne gibi sıkıntılar var?
- Sonuç olarak Türkiye bulunduğu coğrafya ve stratejik konumu itibariyle tarih boyunca emperyal güçlerin devamlı hedefinde olmuş ve ağır bedeller ödemiştir. Bu bağlamda Erzurum’ da bulunduğu konum itibariyle defalarca saldırılara maruz kalmış katliam ve yıkıma uğramıştır. Anadolu’nun kalesi, Mülk-i İslam’ın kilidi olan Erzurum bütün bu saldırılara başarıyla göğüs germesini bilmiştir. Bugün bu kaleyi her bakımdan güçlü kılmak bizlerin ecdadımıza karşı yükümlülüğümüzdür.
Erzurumlunun hafızasında İş ocağı, Ağır Bakım isimleriyle yerini alan ve bugün 55. Bakım Merkezi Komutanlığı olarak faaliyetlerini sürdüren işyerimiz, Erzurum’ a sadece Savunma Sanayii alanında ve ekonomik anlamda katkı sunmamış, ayrıca sosyal, kültürel ve sportif faaliyetlerde de öncülük etmiş, şehrin kültüründe derin izler bırakmıştır. Bugün 55. Bakım Merkezi Komutanlığı; bölgesinde bulunan bütün askeri birliklere her türlü bakım, onarım ve imalat desteği sağlamakta olup, birliklerdeki bütün tırtıllı ve tekerlekli araçlar, ağır ve hafif silahlar, silah sistemleri, optik, özel silah, iş makinaları, kar üstü araçları, yangın söndürme cihazları ve akaryakıt sistemlerinin bakım ve onarımını yapmaktadır. İş yerimizde 262 işçi, 85 rütbeli, 19 sivil memur olmak üzere toplam 366 kişi çalışmakta ve Erzurum’ a yaklaşık olarak yıllık 40 milyon TL civarında katma değer sağlamaktadır.
ERZURUM AĞIR BAKIM'DA KAPANMA SİNYALLERİ
Bir zamanlar 600-700 işçinin çalıştığı işyerimizde bugün 262 işçi çalışmaktadır. İhtiyaç olmasına rağmen işyerimize uzun zamandır yeterli işçi alınmamaktadır. Ortalama üç emekli olan işçi yerine bir işçi ancak alınmaktadır. Bu emekli – yeni alım dengesinin böyle devam etmesi işyerinin geleceğini tehlikeye atmaktadır. Başka bir önemli hususta; askeri işyerlerine özel deneyim ve tecrübe gerektiren işlerde çalışan işçilerin bu deneyim ve tecrübelerini emekli olmadan yeni alınacak işçilere aktarmaları gerekmektedir. Yani yeni alınacak bir işçinin en az 3-5 yıl tecrübeli işçiyle çalışması lazımdır. Şu an işleri deneyim ve tecrübeleriyle yürüten işçi jenerasyonuda emekliliklerini 3-5 yıl içinde hak edebilecek duruma geleceklerdir.
İşyerleri işçi taleplerini silsile usulüyle üst taraflara iletmekte, son noktada Milli Savunma Bakanlığı toplam işçi ihtiyacını Maliye Bakanlığına bildirmektedir. Maliye Bakanlığı da istenilen rakamlarda büyük oranda kısıtlama yaparak kadro tahsis etmektedir. Ayrıca Van’a bir bakım merkezi yapılması kararının alındığı ve bu durumun işyerimizi etkileyebileceği de göz önünde bulundurulmalıdır.
Bizim siyasetçilerimizden ve bürokratlarımızdan beklentimiz işyerimize sahip çıkmaları ve en kısa sürede 80-100 kişi kadar işçi alınmasını temin etmeleridir. Bu işte; ya Maliye Bakanlığının direkt Erzurum’a kadro tahsisiyle, ya da Milli Savunma Bakanlığının kadroları dağıtırken Erzurum’a öncelik vermesiyle olacaktır. Bu bizim âcizane görüşümüzdür. El betteki ne yapılması gerektiğini sizler çok daha iyi bilirsiniz. Ama şunu unutmayın; bugün bu talebimiz en kısa sürede yerine getirilmez ise, yarın Erzurum hem bir ekmek kapısından olacak hem de köklü bir kurumu kaybetmekle karşı karşıya kalacaktır.
Sefa Akyüz, Erzurum siyasetçilerine çağrıda bulunarak, gerekli adımların bir an önce atılması çağrısında bulundu. Erzurum'da günlük olarak yayınlanan YENİGÜN Gazetesi'ndeki söyleşisinde Akyüz, Erzurum'daki Ağır Bakım'ın geçmişiyle ilgili olarak bilgiler de verdi.
İşte YENİGÜN'deki o söyleşiden Erzurum Ağır Bakım:
Bu haftaki söyleşi konuğumuz olan Türk Harb-İş Sendikası (Türkiye Harb Sanayi ve Yardımcı İşkolları İşçileri Sendikası) Erzurum Şube Başkanı Sefa Yılmaz, Erzurum’da bulunan 55’inci Bakım Merkezi Komutanlığı’nın, halkı dilinde Ağırbakım’ın gün be gün eridiğini belirtti. Erzurumlu siyasi ve bürokratların Erzurum ekonomisine büyük katkılar sağlayan 55’inci Bakım Merkezi’ne sahip çıkması gerektiğini belirten Yılmaz, Türkiye’de ve Dünya’daki savunma sektörünü, Erzurum’daki askeri iş yerlerini, faaliyetlerini ve sıkıntılarını anlattı.
Erzurum Ağırbakım ağır ağır eriyor
Erzurum’daki askeri işyerlerinin tarihçesi nedir ve nasıldır?
- Osmanlı Devleti son zamanlarında Rus yayılmacılığına karşı doğuda ve balkanlarda özellikle Erzurum da kışla ve tabya yaparak tedbirler almaya çalışmıştır. Firdevsoğlu kışlası da bu tedbirler doğrultusunda Erzurum Valisi Müşir Mustafa Paşa tarafından 1875 yılında yaptırılmış ve adını da arsayı bağışlayan ailenin adını alarak Firdevsoğlu kışlası olmuştur. Kışla tarih içinde “süvari kışlası” ve “Topçu Kışlası” olarak, ayrıca 1877-78 Osmanlı Rus savaşında da (93 harbinde) Gazi Ahmet Muhtar Paşa tarafından karargâh olarak kullanılmıştır.
Erzurum silah fabrikasının temeli 1920 yılında, Türk ordusunun Kars ve Gümrü civarına yönelik ileri harekâtından sonra atıldı. Gümrü ve Kars'taki onarım evlerinden alınan Ruslara ait makine ve tezgahlar, kolordu komutanı Kazım Karabekir Paşanın gayretiyle Erzurum a getirilerek, Firdevsoğlu kışlasının bir köşesinde çekirdek bir atölye oluşturulmuş ve böylece “iş ocağı” adıyla bir tamir atölyesi kurulmuştur. İş ocağı kurulurken kışlanın bir kısmında 20. Topçu Taburu ikamet etmekteydi. Kışlanın bir köşesinde ise küçük bir atölye olarak iş ocağı açılmıştı. İş ocağı atölyesinde şark cephesindeki kıtalardan toplatılan kamacı ve tüfekçi ustalar ve bazı sanat erbabı askerler çalıştırılarak ufak tefek tamirata başlanmış ve çalışma dönemine girmiştir. İlk çalışmalarda bir taraftan silah onarımı yapılırken diğer taraftan İngiliz fişekleri Türk silahlarına uygun hale dönüştürülüyordu. Ayrıca atölyeye alınan kadınlar tarafından iplik imal edilerek ordunun giyim eşyası karşılanmaya çalışılmış, birde saraçhane kurulmuştur.
Doğu Anadolu bölgesinde Birinci Dünya Savaşı nedeniyle yetim ve kimsesiz kalan çocuklar 1919 da Kazım Karabekir Paşa tarafından toplattırılarak, iş ocağında açılan “çıraklık okulu”na alınmışlardır. Bunlar ordudan temin edilen işlerle, beş subayın nezaretinde hem teorik, hem pratik bilgiler almaktaydı. Erzurum Firdevsoğlu Kışlası'ndaki kurumun adı olan “iş Ocağı” 1923 te “Erzurum Esliha Tamirhanesi” adını alarak 1938 yılına kadar faaliyetlerini sürdürmüş, bu yıldan sonra “silah fabrikası” haline getirilmiştir. Ancak Erzurum halkının zihninde uzun süre “iş ocağı” olarak kalmıştır. 1923 yılında Esliha tamirhanesi adıyla Milli müdafaa vekâleti Harbiye Fabrikaları müdüriyetine bağlandıktan sonra tamirhaneye gereken sanatkârlar Ankara’dan gönderilmiş ve Erzurum’daki sanatkârlar da bu müesseseye alınmışlardır. Çırak mektebinden buraya yüz kadar çocuk ayrılarak eğitime başlandı. Burada aynı zamanda otomobil tamiri ve şoförlük eğitimi de veriliyordu. Burada birde kuyumculuk şubesi vardı. Aynı günlerde çırak mektebi lağvedilerek, öğrencilerin bir kısmı İstanbul sanat mektebine bir kısmı darüleytama verilmiştir. 1938 yılında silah fabrikası haline getirilen iş yeri bünyesinde çıraklık mektebi tekrar açılarak 1943 yılına kadar talebe yetiştirmiştir.
1950 yılında fabrikanın adı “Ağır Bakım Tamir Fabrikası” olarak değişmiş, 1956 yılında bünyesinde çıraklık okulu tekrar faaliyete geçirilerek yeniden çekirdekten usta yetiştirilmeye başlanmış, 1969 yılına kadar bu okul devam etmiş sonra talebeler sanat okuluna nakledilmiştir. Bu arada fabrika “1021 inci Ordu Donatım Ağır Bakım Tamir Fabrikası” adını almış ve çatısı da kiremitli hale getirilmiştir. 1972 yılında tekrar isim değiştirilerek “Ağır Bakım Tamir Fabrikası” adını almıştır. Fabrika 1982 yılında Dadaşköy yolu üzerindeki şehit er Ahmet ÖĞCÜ kışlasına taşınmış olup, bugün aynı kışlada 55. Bakım Merkezi Komutanlığı olarak faaliyetlerini sürdürmektedir.
Bahsettiğiniz silah fabrikasının Erzurum’da sosyal ve kültürel faaliyetler olarak katkısı oldu mu?
- Erzurum un yakın siyasi tarihinde önemli izler bırakan 1925 deki şapka olayının ardından Erzurum barı yasaklanmıştı. Hadiseden hemen sonra polis müdürü Tevfik Bey, barın halkı isyana teşvik ettiğini ileri sürerek böyle bir uygulamayı başlatmıştı. Hâlbuki bar, Erzurum halkının en köklü kültür unsurlarından olan, halkı birleştirip eğlendiren ve Milli duygularını coşturan bir oyundu. Yasak 6 ay devam etti. O günlerde halkın tek eğlence ve tesellisi olabilecek bu oyunun yok olmak üzere olduğunu gören Askeri Silah Fabrikası Müdürü İhsan YAVUZER her şeyi göze alarak, 30 Ağustos 1926 günü hükümet meydanında yapılan tören sırasında, daha önce hazırladığı davul ve zurnacıyı meydanın ortasına getirerek çaldırmaya başladı. Meydana toplanmış olan Erzurumlular, hüzünle karışık bir şaşkınlıkla olanları seyrediyor, fakat bar oynamaya kimse cesaret edemiyordu. Bunun üzerine İhsan Bey birkaç Dadaşı ellerinden tutarak korkmadan oynamalarını istedi. Kendisi de başlarına geçti ve böylece bar başladı. Altı ay devam eden korkunç kâbus bitmişti. Halkın hislerine tercüman olan İhsan Bey, o günün gece yarısına kadar Askeri Silah Fabrikasının önünde bar oyununu devam ettirmişti. Bu olay Silah Fabrikasının Erzurum un Kültür hayatına olan katkısının tarihi bir örneğidir.
Erzurum’da ne gibi sıkıntılar var?
- Sonuç olarak Türkiye bulunduğu coğrafya ve stratejik konumu itibariyle tarih boyunca emperyal güçlerin devamlı hedefinde olmuş ve ağır bedeller ödemiştir. Bu bağlamda Erzurum’ da bulunduğu konum itibariyle defalarca saldırılara maruz kalmış katliam ve yıkıma uğramıştır. Anadolu’nun kalesi, Mülk-i İslam’ın kilidi olan Erzurum bütün bu saldırılara başarıyla göğüs germesini bilmiştir. Bugün bu kaleyi her bakımdan güçlü kılmak bizlerin ecdadımıza karşı yükümlülüğümüzdür.
Erzurumlunun hafızasında İş ocağı, Ağır Bakım isimleriyle yerini alan ve bugün 55. Bakım Merkezi Komutanlığı olarak faaliyetlerini sürdüren işyerimiz, Erzurum’ a sadece Savunma Sanayii alanında ve ekonomik anlamda katkı sunmamış, ayrıca sosyal, kültürel ve sportif faaliyetlerde de öncülük etmiş, şehrin kültüründe derin izler bırakmıştır. Bugün 55. Bakım Merkezi Komutanlığı; bölgesinde bulunan bütün askeri birliklere her türlü bakım, onarım ve imalat desteği sağlamakta olup, birliklerdeki bütün tırtıllı ve tekerlekli araçlar, ağır ve hafif silahlar, silah sistemleri, optik, özel silah, iş makinaları, kar üstü araçları, yangın söndürme cihazları ve akaryakıt sistemlerinin bakım ve onarımını yapmaktadır. İş yerimizde 262 işçi, 85 rütbeli, 19 sivil memur olmak üzere toplam 366 kişi çalışmakta ve Erzurum’ a yaklaşık olarak yıllık 40 milyon TL civarında katma değer sağlamaktadır.
ERZURUM AĞIR BAKIM'DA KAPANMA SİNYALLERİ
Bir zamanlar 600-700 işçinin çalıştığı işyerimizde bugün 262 işçi çalışmaktadır. İhtiyaç olmasına rağmen işyerimize uzun zamandır yeterli işçi alınmamaktadır. Ortalama üç emekli olan işçi yerine bir işçi ancak alınmaktadır. Bu emekli – yeni alım dengesinin böyle devam etmesi işyerinin geleceğini tehlikeye atmaktadır. Başka bir önemli hususta; askeri işyerlerine özel deneyim ve tecrübe gerektiren işlerde çalışan işçilerin bu deneyim ve tecrübelerini emekli olmadan yeni alınacak işçilere aktarmaları gerekmektedir. Yani yeni alınacak bir işçinin en az 3-5 yıl tecrübeli işçiyle çalışması lazımdır. Şu an işleri deneyim ve tecrübeleriyle yürüten işçi jenerasyonuda emekliliklerini 3-5 yıl içinde hak edebilecek duruma geleceklerdir.
İşyerleri işçi taleplerini silsile usulüyle üst taraflara iletmekte, son noktada Milli Savunma Bakanlığı toplam işçi ihtiyacını Maliye Bakanlığına bildirmektedir. Maliye Bakanlığı da istenilen rakamlarda büyük oranda kısıtlama yaparak kadro tahsis etmektedir. Ayrıca Van’a bir bakım merkezi yapılması kararının alındığı ve bu durumun işyerimizi etkileyebileceği de göz önünde bulundurulmalıdır.
Bizim siyasetçilerimizden ve bürokratlarımızdan beklentimiz işyerimize sahip çıkmaları ve en kısa sürede 80-100 kişi kadar işçi alınmasını temin etmeleridir. Bu işte; ya Maliye Bakanlığının direkt Erzurum’a kadro tahsisiyle, ya da Milli Savunma Bakanlığının kadroları dağıtırken Erzurum’a öncelik vermesiyle olacaktır. Bu bizim âcizane görüşümüzdür. El betteki ne yapılması gerektiğini sizler çok daha iyi bilirsiniz. Ama şunu unutmayın; bugün bu talebimiz en kısa sürede yerine getirilmez ise, yarın Erzurum hem bir ekmek kapısından olacak hem de köklü bir kurumu kaybetmekle karşı karşıya kalacaktır.
Katılıyorum millet vekilleri bu konuda duyarlı olması lazım.
Tam 3 yıl geçti hala kapanmadı maalesef. Keşke bir an önce kapansa ya da şehrin dışına taşında. Gürültülerinden hiçbir gece uyuyamıyoruz. Her gece sabaha kadar ağır iş makinesi gürültüsü. Gerçekten bıktık.
Düzeltmedir! Yazmış olduğumuz yorumun haberdeki "ağır bakım" ile ilgisi yoktur. Aslında fen işleri şantiyesi olduğu halde civardan ağır bakım olarak tanımlandığı için sehven bu haberin altına yorum yazılmıştır. Şehir merkezinde maalesef meskul mahal bir bölgede yer alan şantiyenin haliyle geceleri de çalışmak durumunda olması hasebiyle gece gündüz devam eden gürültüsünden kaynaklı rahatsızlığımızı ifade etmek istemiştik. Umarız şantiye en kısa zamanda daha uygun bir bölgeye taşınır.
Beğen (0) Beğenmedim! (0)Benim kastettiğim yer fen işleri şantiyesi imiş. Çevreden yanlışlıkla ağır bakım olarak adlandırıldığı için öyle yazmıştım. Temennim fen işleri şantiyesinin bir an evvel daha uygun bir yere taşınmasıdır.
Elbette hic bir isyeri kapatmamak lazim tam tersine bize bol bol yeni isyerler lazım cok gencler erzurum umutsuz bos bos geziyorlar
Okadar boş insan var işçi alimiyapin