Çat’a gittiniz mi hiç?
Ne zaman?
2014’ten önce mi yoksa sonra mı?
2014’ten önce derseniz; ilçenin bugünkü halini görmek için mutlaka bir kez daha gitmenizi salık veririz…
Çünkü tanıyamazsınız…
Sebebine gelince…
Mesleğimiz icabı bizim de çeşitli zamanlarda gitmişliğimiz vardır Çat’a… Dolayısıyla Seyfettin Sarı dönemini de biliriz, Şibli Saydın dönemini de… İlaveten her ikisinin başkanlık yaptığı dönemlerdeki Çat’ın hali pür melalini de biliriz…
***
Ve Arif Hikmet Kılıç dönemi…
2014’te, yani yerel seçimlerin hemen ardından gitmiştik Çat’a… Arif Hikmet Kılıç’la o tarihte bir söyleşi yapmış ve sormuştuk kendisine:
- Neden Çat Belediye Başkanlığı?
Öyle ya!
- İşiniz-gücünüz, aileniz, ocağınız, eviniz ve barkınız İstanbul’da ama siz Erzurum’un Çat ilçesine belediye başkanı seçildiniz, iyi de neden?
Şöyle cevap vermişti Arif Hikmet Kılıç:
- Birincisi, İstanbul’da yaşıyor olabilirim ama benim yurdum da Çat’tır, yuvam da… Başımın tacı da Çat’tır, tüten ocağım da… Yani ben Çat’tan hiç kopmadım ki!..
- İkincisi, Çat’a benim hizmet borcum var, vefa borcum var… Her şeyden öte rahmetli babama verdiğim bir söz vardı ve ben o sözü tutmak için belediye başkanlığına aday oldum… Demişti ki babam: Çat’ı sahipsiz bırakma, orası bizim yurdumuzdur, oraya hizmet et… İşte onun için buradayım…
***
Aradan iki yıl geçti…
Çat’ın düşman işgalinden kurtuluş yıldönümü etkinlikleri için 2016 yılında gittik bu kez ilçeye… Yani Çat’ı en son görüşümüzün üzerinden tastamam 2 yıl geçmişti ama fark ziyadesiyle ortadaydı…
Çat, kesinlikle 2 yıl önceki Çat değildi…
Sosyal tesisler, konutlar, parklar, belediye hizmet binası, falan filan…
Ve yıl 2018…
Çat’a yolumuz bir kez daha düştü…
İnanır mısınız, Çat’a giriş yaptığımıza bile inanasımız gelmedi bir an için… Çünkü yıllar önceki gelişlerimizde bizi bir ilçe değil de, sıradan bir köymüş gibi karşılardı hep Çat…
Fakat bu kez başkaydı…
İlçeye girişte hemen sol tarafta inşa edilen İslam Eserleri Müzesi, Çat’a öyle bir hava katmış ki; tarifi bile mümkün değil…
Sanırsınız Kubbet-üs Sahra’nın önünden geçiyorsunuz…
Süslemeleri, mimari çizgileri, altın renkli kubbeleri, Lafzatullah kabartmalı kapısı ve çinilerle bezenmiş camlarıyla tam bir yapısal şaheser olmuş adeta…
Baktıkça büyülendik…
Gezdikçe içini bir o kadar da etkilendik açıkçası…
İçinde neler mi var?
Neler yok ki!..
***
Sonra belediye hizmet binasını gezdik…
Hani bizde bir deyim vardır ya; “selamını unutmak” diye…
Tam da öyle oldu işte…
Zira şaşkınlıktan dilimizi yuttuk resmen…
Sonrası malum; Başkan Kılıç’la 2014’ten bu zamana kadar geçen süreyi konuştuk…
Yani…
Yanisi şu:
Çat, Çat olalı ne böyle bir başkan görmüş, ne de böylesi hizmetler…
İnanmıyorsanız, o halde gidip kendi gözlerinizle görün!
Ne zaman?
2014’ten önce mi yoksa sonra mı?
2014’ten önce derseniz; ilçenin bugünkü halini görmek için mutlaka bir kez daha gitmenizi salık veririz…
Çünkü tanıyamazsınız…
Sebebine gelince…
Mesleğimiz icabı bizim de çeşitli zamanlarda gitmişliğimiz vardır Çat’a… Dolayısıyla Seyfettin Sarı dönemini de biliriz, Şibli Saydın dönemini de… İlaveten her ikisinin başkanlık yaptığı dönemlerdeki Çat’ın hali pür melalini de biliriz…
***
Ve Arif Hikmet Kılıç dönemi…
2014’te, yani yerel seçimlerin hemen ardından gitmiştik Çat’a… Arif Hikmet Kılıç’la o tarihte bir söyleşi yapmış ve sormuştuk kendisine:
- Neden Çat Belediye Başkanlığı?
Öyle ya!
- İşiniz-gücünüz, aileniz, ocağınız, eviniz ve barkınız İstanbul’da ama siz Erzurum’un Çat ilçesine belediye başkanı seçildiniz, iyi de neden?
Şöyle cevap vermişti Arif Hikmet Kılıç:
- Birincisi, İstanbul’da yaşıyor olabilirim ama benim yurdum da Çat’tır, yuvam da… Başımın tacı da Çat’tır, tüten ocağım da… Yani ben Çat’tan hiç kopmadım ki!..
- İkincisi, Çat’a benim hizmet borcum var, vefa borcum var… Her şeyden öte rahmetli babama verdiğim bir söz vardı ve ben o sözü tutmak için belediye başkanlığına aday oldum… Demişti ki babam: Çat’ı sahipsiz bırakma, orası bizim yurdumuzdur, oraya hizmet et… İşte onun için buradayım…
***
Aradan iki yıl geçti…
Çat’ın düşman işgalinden kurtuluş yıldönümü etkinlikleri için 2016 yılında gittik bu kez ilçeye… Yani Çat’ı en son görüşümüzün üzerinden tastamam 2 yıl geçmişti ama fark ziyadesiyle ortadaydı…
Çat, kesinlikle 2 yıl önceki Çat değildi…
Sosyal tesisler, konutlar, parklar, belediye hizmet binası, falan filan…
Ve yıl 2018…
Çat’a yolumuz bir kez daha düştü…
İnanır mısınız, Çat’a giriş yaptığımıza bile inanasımız gelmedi bir an için… Çünkü yıllar önceki gelişlerimizde bizi bir ilçe değil de, sıradan bir köymüş gibi karşılardı hep Çat…
Fakat bu kez başkaydı…
İlçeye girişte hemen sol tarafta inşa edilen İslam Eserleri Müzesi, Çat’a öyle bir hava katmış ki; tarifi bile mümkün değil…
Sanırsınız Kubbet-üs Sahra’nın önünden geçiyorsunuz…
Süslemeleri, mimari çizgileri, altın renkli kubbeleri, Lafzatullah kabartmalı kapısı ve çinilerle bezenmiş camlarıyla tam bir yapısal şaheser olmuş adeta…
Baktıkça büyülendik…
Gezdikçe içini bir o kadar da etkilendik açıkçası…
İçinde neler mi var?
Neler yok ki!..
***
Sonra belediye hizmet binasını gezdik…
Hani bizde bir deyim vardır ya; “selamını unutmak” diye…
Tam da öyle oldu işte…
Zira şaşkınlıktan dilimizi yuttuk resmen…
Sonrası malum; Başkan Kılıç’la 2014’ten bu zamana kadar geçen süreyi konuştuk…
Yani…
Yanisi şu:
Çat, Çat olalı ne böyle bir başkan görmüş, ne de böylesi hizmetler…
İnanmıyorsanız, o halde gidip kendi gözlerinizle görün!
Çatlı olarak 100/100 Katilyorm Aynen yazdığınız gibidir tabiki bir yerin gelişmesinde Insanların Eğitimli ve ileri görüşlü olması da büyük önem taşıyor